Rok 2022 będzie rokiem historycznym dla rynków, w tym światowej waluty rezerwowej.
Ponieważ indeks S&P 500 przeżywa najgorszą pierwszą połowę od ponad 50 lat, według niektórych wskaźników dolar amerykański odnotował największą w historii aprecjację w pierwszym półroczu 2022 roku.
Decyzja Fed o podniesieniu stóp procentowych o 75 punktów bazowych w czerwcu w następstwie tego, co Capital Economics określił jako najbardziej agresywne zacieśnienie polityki pieniężnej od lat 80. XX w., spowodowała spadek pary walutowej USD/JPY o -0,73% w pierwszym kwartale i wzrost o 17% w ciągu pół roku. Według danych z początku lat pięćdziesiątych był to największy taki ruch w historii USD/JPY, jak podaje Dow Jones Market Data.
Dolar wzrósł o 0,34% w stosunku do innego głównego rywala euro, EURUSD, który w tym roku zyskał ponad 7% – to najsilniejsza pierwsza połowa od 2015 r., kiedy grecki kryzys gospodarczy wywołał obawy o to, co może się wydarzyć. Obawy związane z kryzysem gospodarczym. Strefa euro upadła.
Mierząc siłę dolara z szerszej perspektywy, indeks dolara Wall Street Journal BUXX -0,36%, który obejmuje 16 walut konkurujących ze sobą w celu obliczenia wartości dolara, wzrósł w tym roku o 8% i odnotował największą aprecjację w pierwszej połowie roku rok od 2010.
Na rynku walutowym zmienność śróddzienną mierzy się zwykle w punktach bazowych, a makrostratedzy powiedzieli MarketWatch, że ruchy tej wielkości są częstsze w walutach rynków wschodzących niż w walutach G-10, takich jak dolar amerykański.
Ale dlaczego dolar rośnie tak agresywnie? Co silniejszy dolar oznacza dla akcji i obligacji w drugiej połowie 2022 r.?
Co napędza dolara w górę?
W tym roku dolar skorzystał na dwóch korzystnych wiatrach, ponieważ inflacja osiągnęła najwyższy poziom od 40 lat.
Zdaniem garstki strategów walutowych z Wall Street najważniejsze jest to, że różnica stóp procentowych między Stanami Zjednoczonymi a resztą świata pogłębia się. Dziesiątki innych banków centralnych, w tym Europejski Bank Centralny, zdecydowały się pójść w ślady Fed, podnosząc stopy procentowe lub planując to zrobić. Realna stopa procentowa w USA – tj. H. Jednakże skorygowana o inflację rentowność obligacji i depozytów bankowych pozostaje atrakcyjniejsza, zwłaszcza w porównaniu z Europą, gdzie inflacja jest bardziej pod presją, a Europejski Bank Centralny dopiero niedawno ogłosił plany podwyżki stóp procentowych od lipca.
W Japonii, gdzie presja inflacyjna jest stosunkowo umiarkowana, Bank Japonii przełamał trend globalnego zacieśnienia polityki pieniężnej, kontynuował politykę kontroli krzywej dochodowości i kupił dużą liczbę japońskich obligacji rządowych.
Jednak korzystne różnice w stopach procentowych nie są jedyną rzeczą, która napędza dolara w górę: dolar również zyskuje na nowo odkrytym statusie „bezpiecznej przystani”.
Według modelu opracowanego przez Stevena Englandera, globalnego szefa strategii walutowej G-10 w Standard Chartered Bank, 55% aprecjacji dolara w tym roku można przypisać różnicom stóp procentowych (i, co ważniejsze, różnicom stóp procentowych). Polityka pieniężna). polityka USA na tle innych krajów rozwiniętych), natomiast drugi 45% kieruje się trendem awersji do ryzyka.
Englander i jego zespół opracowali model, porównując zachowanie dolara ze zsynchronizowanymi zmianami rentowności obligacji rządowych i amerykańskich akcji.
„Od połowy marca najbardziej wiarygodnymi wskaźnikami siły dolara są rosnące spready stóp procentowych i spadający indeks S&P” – Englander opisał swój model w niedawnej notatce badawczej.
Indeks S&P 500 SPX -1,25% mocno spadł. Według Dow Jones Market Data, od środy indeks spadł w tym roku o prawie 20%, co oznacza najgorszy wynik w pierwszym półroczu od 1970 roku. Indeks Dow Jones Industrial Average wyniósł -1,20%, co oznacza spadek o 14,6% w tym samym okresie, co stanowi najgorszy wynik wśród innych indeksów od 2008 roku.
Inwestorzy nie znajdują bezpieczeństwa w obligacjach rządowych, ponieważ rentowność obligacji rządowych, która jest odwrotnie proporcjonalna do ceny, gwałtownie rośnie w związku z dążeniem Rezerwy Federalnej do agresywnego zacieśnienia polityki pieniężnej.
Jednak nawet gdy akcje spadały, a obligacje rosły (ceny obligacji są odwrotnie powiązane z rentownością), dolar w dalszym ciągu w dalszym ciągu zyskiwał. Schemat jest jasny: dolar amerykański zyskał na wartości od początku roku, gdy rynki zwróciły się w stronę bezpieczeństwa.
„Może to wynikać z faktu, że zarówno amerykańskie, jak i zagraniczne stopy procentowe mają tendencję do poruszania się w tym samym kierunku, gdy apetyt na ryzyko – na przykład z powodu wojny rosyjsko-ukraińskiej – powoduje wzrost kursu dolara. Dlatego może nie być jasne, czy spread się poszerza, czy zwęża, ale jest bardzo prawdopodobne, że dolar będzie reagował na zmiany ryzyka, a nie na spready” – stwierdził Englander.
Historycznie rzecz biorąc, ten schemat handlu jest nietypowy i dyskusyjne jest, czy utrzyma się on w drugiej połowie roku. Ponieważ Fed nalega, aby po opublikowaniu danych reagować na rozwój sytuacji we wzroście gospodarczym i inflacji, oczekiwania co do planu Fed utrzymają się aż do jesieni, powiedział Marvin Loh, starszy specjalista ds. strategii makroekonomicznej w State Street Bank.
„W tej chwili spodziewamy się, że (podwyżka stóp procentowych Fed) zostanie dokonana w ciągu najbliższych 9 lub 12 miesięcy. Jeśli nie, otrzymasz kontynuację historii” – powiedział Loh.
Mniej więcej w ciągu ostatniego tygodnia ruchy na rynkach instrumentów pochodnych sugerowały, że inwestorzy zaczynają zastanawiać się, czy Fed podniesie w tym roku stopy procentowe o co najmniej 350 punktów bazowych. Jak wynika z najnowszego „dot plot” opublikowanego w czerwcu, bank centralny podniósł pułap docelowej stopy funduszy federalnych do 1,75%, przy „medianie” prognozowanej stopy docelowej pomiędzy 3,50% a 3,75%. przyszły rok.
Jednak kontrakty futures na fundusze federalne, instrument pochodny, którego inwestorzy używają do obstawiania kierunku stopy referencyjnej, już wyceniają obniżkę stóp procentowych w lipcu 2023 r.
Niedawny spadek cen ropy naftowej CL00 i innych surowców o -3,73% – gwałtowny spadek cen metali przemysłowych, a nawet pszenicy – w pewnym stopniu osłabił oczekiwania inflacyjne. Jeśli jednak inflacja utrzyma się dłużej niż oczekiwano lub gospodarka amerykańska nie popadnie w recesję, oczekiwania co do tempa podwyżek stóp procentowych Fed mogą ponownie ulec zmianie.
Z drugiej strony, w miarę jak inne banki centralne starają się dogonić Fed – 41 z 50 banków centralnych objętych badaniem Capital Economics podniosło w tym roku stopy procentowe – coraz bardziej prawdopodobne jest, że spready między Fed a jego rywalami wzrosną. i może zacząć się wycofywać.
Jeśli chodzi o inne banki centralne, być może najważniejszym pytaniem jest to, czy Bank Japonii i Ludowy Bank Chin mogą zakończyć swoją łagodną politykę pieniężną.
Neil Shearing, główny ekonomista Capital Economics, powiedział niedawno, że pod względem polityki Bank Japonii jest bardziej podatny na kapitulację niż Ludowy Bank Chin.
Shearing powiedział, że jeśli BOJ będzie nadal skupował obligacje po tych stawkach, aby bronić swojego pułapu rentowności JGB, w ciągu roku będzie miał cały japoński rynek obligacji rządowych (największy na świecie pod względem całkowitej emisji). jeden).
Konsekwencje silniejszego dolara
Istnieje jednak również szereg czynników krajowych, które mogą mieć wpływ na kierunek kursu dolara. Ponieważ inflacja utrzymuje się, a gospodarka amerykańska zaczyna zwalniać – „szybki” odczyt wskaźnika S&P Global Composite PMI w czerwcu pokazał, że produkcja gospodarcza spowalnia do najniższego poziomu od styczniowego spowolnienia wywołanego omikronem – należy pamiętać, że zaledwie kilka lat temu otoczenie makroekonomiczne było zupełnie inne.
W 2010 roku banki centralne na całym świecie dążyły do utrzymania słabych walut, aby zwiększyć konkurencyjność eksportu, wprowadzając jednocześnie pewien stopień inflacji.
Teraz świat wkroczył w coś, co Steven Barrow, szef strategii G-10 w Standard Ban, nazywa „odwróconą wojną walutową”. Dziś silna waluta jest bardziej popularna, ponieważ działa jako bufor przed inflacją.
Jako światowa waluta rezerwowa, silny dolar jest problemem zarówno dla krajów rozwiniętych, jak i wschodzących. Chociaż gospodarka amerykańska jest stosunkowo odporna na napięcia finansowe spowodowane silniejszym dolarem, Barrow obawia się, że jeśli będzie się nadal umacniać, inne gospodarki mogą stanąć przed „pewnymi kłopotliwymi problemami”, w tym nasilającą się presją inflacyjną lub potencjalnym kryzysem walutowym, takim jak objęcie Azji Wschodniej i Azja Południowo-Wschodnia w 1997 r.
Czy jednak w drugiej połowie roku umocnienie dolara będzie kontynuowane? Analitycy i ekonomiści nie są z tym zgodni. Jonathan Petersen, ekonomista rynkowy w Capital Economics, powiedział, że według niego globalne spowolnienie gospodarcze oznacza, że dolar może mieć więcej przestrzeni do wzrostów, zwłaszcza po niedawnym cofnięciu.
Z drugiej strony Englander widzi, że dolar traci część zysków w drugiej połowie roku.
Podejrzewa, że powrót do apetytu na ryzyko może w drugiej połowie spowodować wzrost indeksu S&P 500, podczas gdy odwrócenie przepływów z bezpiecznych przystani i zawężenie spreadów mogą pomóc osłabić część siły dolara.
Jednakże „pesymizm dotyczący zysków” wywołany recesją w USA może zaciążyć na giełdach i wesprzeć dolara, podczas gdy „miękkie lądowanie”, takie jak Rezerwa Federalna, ma na celu amortyzację akcji, potencjalnie powodując pewne odwrócenie kursu dolara.
Ucz się więcej:
Najlepsza strona,..niesamowity post! Po prostu kontynuuj pracę!